Little scéilín

Here is a small story from the recording made of Pádraig de Paor that I've talked about before. I might make a future post talking about this story in more detail. I haven't changed any of the wording or spelling from Labhrann Laighnigh where the story, along with other texts, is written out in full. It shows a number of interesting little features of the local dialect like 'chún' or 'i ndia' ' and the use of synthetic verbs such as 'bhís' and 'bhíos'

Bhí fear ón áit seo fadó, agus bhí sé ag obair in sna tite ag baint phrátaí, agus bhí toice aige, agus bhíodh sé a rá anois is aríst léi: 'B'fhearr liom go mbeitheá thoir!'

'Bhuel, nuair a bhís thoir chonaic tú cad a bhí agat - tú féin is do dhá ghabhairín!'

Bhuel, chua' sí siar, agus chua' sí chun an tí. Agus bhí sé ar lár an urláir istigh, é féin is a dhá ghabhar, ag ithe prátaí as an gcorcán. Tháini' sí abhaile, agus tháini' sé sin i ndia' seachtaine eile chún a ghnó a dhéanadh. Agus dúirt sé: 'B'fhearr liom go mbeitheá thoir!'

'Bhuel, nuair a bhíos thoir,' ar sise, 'cad a bhí agat? Tú héin is do dhá ghabhairín ag ithe prátaí as an chorcán!'